Moruk, dumanlı yollarında ahmağın biri olursa kolunda

If an idiot becomes your companion on the foggy roads, my friend

Yolun dar, sonunda yalan var

The road is narrow, there is a lie at the end

Kubar var, duman var, kumarbaz ayaklar

There’s gambling, there’s smoke, gambler's feet

Basar bu şehrin yollarında parçalanmış dudaklarla

They tread in the streets of this city with broken lips

Kafiyeler aynı, sözler aynı, vokal garip

The rhymes are the same, the words are the same, the vocals are weird

Değişmiyor yazdıklarım, gördüklerim hep garip

What I write doesn't change, what I see is always strange

Sövdükleri bir gariban, dövebilirler rüyalarda

A poor soul they curse, they can hit in dreams

Anca rüyalarda, kendi rüyalarında

Only in dreams, in their own dreams

Rap yapmak için çok yaşlıyım on sekiz yaşında

I’m too old to rap at eighteen

Boş ver daha her şeyi, her şeyin başındayım

Forget everything, I’m at the beginning of everything

Hep yapmak istediğim şeydi bi' albüm

It was always my goal to make an album

(Ve sonra) Belki uçurumun başındayım

(And then) Maybe I’m at the edge of a cliff

Sizin gibiler, moruk, hastalıklı kişiler

People like you, my friend, diseased individuals

Yaptıkları eserlerde saklar hep bi' şi'ler

They always hide poetry in the works they make

Delilerin bi' tanesi demek ki düşünen

One of the crazies must be a thinker

Bi' adammış bur'daki, sürekli bi' şeyler

A man here, always doing something

"Bi' zamanlar hayat," derdim, "gerçek," derdim, "sonsuz" derdim (Derdim)

“I once said life,” I would say, “real,” I would say, “infinite” (I said)

Zaman geçti, anlar olduk ki— (Ne kadar yükseksem de hayat 180'de)

Time passed, we understood that— (No matter how high I rise, life is at 180)

Bana sorsan artık kayıp gerçek, tutunmak zor olmalı

If you ask me, now lost reality, it must be hard to hold on

Sen de gördün, inandın elbet, bıraktığım gerçek kalmadı

You saw it too, you surely believed, there’s no reality left that I left behind

Bazen saçmalıyorum sadece gül diye be

Sometimes I’m just acting silly to make you laugh

Rapçiler artık gerçekten çete Türkiye'de

Rappers are really a gang in Turkey now

Artık silah gösteriyoruz gül verene

Now we show guns to those who give smiles

Tribe giriyorum selam verirken gülmeyene

I get into a mood while greeting those who don’t laugh

Üstündeki kabandan rahatsız dayılar

Bothered uncles wearing those puffy jackets

Ve YouTube'daki kliplere âşık olan karılarla

And women in love with the clips on YouTube

Olmuyo' işte Cool Edit'i tıklamakla

It won’t happen just by clicking Cool Edit

Vokale kompresör dayamakla

By sticking a compressor on the vocal

Biz de senin gibiydik 2000'li yılların başında

We were like you at the beginning of the 2000s

Arkadaşlarımız vardı pirsingiyle kaşında

We had friends with piercings in their eyebrows

Ve sonra bi' gün icap etti taşınmak

Then one day we had to move

Yalnız yaşamaya başladık on yedi yaşında

We started living alone at seventeen

Ne kadar yükseksem de kafam 180'de

No matter how high I rise, my head’s at 180

Her gün çıkıp sokakta nüksetsem de

Even if I go out every day and act up in the streets

Olur, uzun hava söylerim istersen be

Sure, I can sing a long tune if you want

Benim yaşım küçük ama misket sende

I may be young, but you have the marbles

"Bi' zamanlar hayat," derdim, "gerçek," derdim, "sonsuz" derdim (Derdim)

“I once said life,” I would say, “real,” I would say, “infinite” (I said)

Zaman geçti, anlar olduk ki— (Ne kadar yükseksem de hayat 180'de)

Time passed, we understood that— (No matter how high I rise, life is at 180)

Bana sorsan artık kayıp gerçek, tutunmak zor olmalı

If you ask me, now lost reality, it must be hard to hold on

Sen de gördün, inandın elbet, bıraktığım gerçek kalmadı

You saw it too, you surely believed, there’s no reality left that I left behind

Oğlum, bu sokaklar var ya sana morfini dayarlar

Son, these streets will deal you morphine

Ev basmaya kalkarsın, evini basarlar

If you try to raid a house, they will raid yours

Bi' yıl sonra yanında olmaz o kaşarlar

A year later, those who used to comfort you won't be by your side

Sen onları taşıdığın sürece taşırlar

As long as you carry them, they will carry you

Antibiyotik gibi gelir birdenbire çekilmek

It comes suddenly like antibiotics to withdraw

Efendilik değil reis, yaptığın çekinmek

It's not nobility, chief, the pull you do

Kimse istemiyor, moruk, azıyla yetinmek

Nobody wants it, my friend, to settle for less

Dört oda, bi' salon' evde büyüyen de, yetim de

Whether growing up in a four-room house or being an orphan

Elindekinden bi' yudum ver, bi' şey sorma dayı

Just take a sip from what you have; don’t ask about anything, uncle

Yataktan ters kalktım, papaz olmayalım

I woke up on the wrong side of bed; let’s not be a priest

Hayat trafiğinde ağlatırken kornaları

While life traffic makes you cry with horns

Oyunda kural yok ki kurala göre oynayalım

There are no rules in the game, so let’s play according to their rules

Yani teenage kardeşim, senin anlıy'ca'n

So, teenage brother, as you can understand

Bu işi bırakmazsam sürekli ağlıy'ca'm

If I don’t quit this job, I will always be crying

Anadolu'nun ve dünyanın altın çağı

The golden age of Anatolia and the world

Hesabım her eksildiğinde diyorum "Almıy'ca'm"

Every time my account diminishes, I say, “I won’t take it”

"Bi' zamanlar hayat," derdim, "gerçek," derdim, "sonsuz" derdim (Derdim)

“I once said life,” I would say, “real,” I would say, “infinite” (I said)

Zaman geçti, anlar olduk ki— (Ne kadar yükseksem de hayat 180'de)

Time passed, we understood that— (No matter how high I rise, life is at 180)

Bana sorsan artık kayıp gerçek, tutunmak zor olmalı

If you ask me, now lost reality, it must be hard to hold on

Sen de gördün, inandın elbet, bıraktığım gerçek kalmadı

You saw it too, you surely believed, there’s no reality left that I left behind